Verhuisd naar Oostenrijk: het emigratieblog van Caroline (DEEL 4)

Caroline is in haar eentje naar Oostenrijk verhuisd. Wij spotte haar op Instagram en waren heel benieuwd naar het achterliggende verhaal van haar emigratie. Caroline gaat jullie in een blogserie ‘Verhuisd naar Oostenrijk’ op de hoogte houden van haar belevenissen. Viel Spass! 

Deel 1 en 2 gemist? Niet getreurd je leest ze hier (Deel 1) , (Deel 2) en (Deel 3) gewoon lekker terug. 

Opgelet! Deel 4 is half november geschreven, maar kon door omstandigheden nu pas geplaatst worden.

Een aantal “Ik vertrek” scenario’s zijn onvermijdbaar

Ik had niet kunnen bedenken in wat voor een rollercoaster ik terecht zou komen na het schrijven van mijn vorige blog. Ik weet inmiddels wel dat hoe goed je jezelf ook voorbereidt er een aantal “Ik vertrek” scenario’s onvermijdbaar zijn. De laatste zin in mijn blog van oktober was dat de elektricien een week niet zou komen. Dit terwijl hij ook al 3 weken te laat is begonnen met zijn werkzaamheden. Deze man heeft er letterlijk voor gezorgd dat ik heel wat slapeloze nachten heb en mijn blonde lokken enigszins grijs getint zijn. Door zijn laksheid heeft alles vertraging opgelopen, zo konden de stukadoor en tegelzetter niet beginnen omdat er nog overal sleuven voor de nieuwe elektriciteit moesten worden gefreesd. Inmiddels hebben zij ook al nieuwe klussen aangenomen zodat de werkzaamheden bij mij nu tussendoor moeten.

Een andere verrassing gaven de badkamers op de benedenetage. Nadat het beton was weggehaald om de leidingen te vervangen bleek dat er totaal geen isolering was en de grond uit zand bestond. Ook deze extra klus heeft tijd en geld gekost maar wat mij echt verbaast en bij tijd en wijle frustreert is de mentaliteit van een aantal werklui.

In Oostenrijk ga je 20 jaar terug in de tijd

In de afgelopen maanden dat ik hier in Oostenrijk woon ben ik erachter gekomen dat ze 20 jaar teruggaan in de tijd. Dit blijkt vooral hoe mannen met mij, een vrouw, omgaan. Ze vinden het enorm lastig dat een vrouw hen vertelt hoe ik bepaalde zaken wil en als ik ze vraag om hun rotzooi op te ruimen word ik compleet genegeerd en drukken ze nog een extra peuk uit op de grond. Het enige dat dan helpt is hun baas bellen en dreigen dat ik de rekening niet betaal. De binnen deuren leken ook onverwachts een onaangename verrassing te vormen. Bij het bestellen kreeg ik doodleuk te horen dat de levertijd plotseling twee keer zo lang zou zijn en dat de deuren pas begin januari geleverd zouden worden. Na smeekbedes en een mail waarin stond dat ik mijn gasten toch moeilijk in een “open” huis kan ontvangen kwam het verlossende antwoord dat de deuren eind november verwacht worden. Lang leve het feit dat ik Reiki beoefen en zo mijn kalmte kan bewaren.

Gelukkig zijn er ook een aantal werkmensen die echt meedenken en keihard werken. Dit moet ook wel want op 21 december ontvang ik mijn eerste gasten. Maandag 18 november worden de keukens geïnstalleerd en eind november/ begin december kan ik beginnen met het inrichten. Dit is het moment waar ik echt naar uitkijk. Na maanden hard werken en een overdosis stress zie ik dit als de kers op de taart.

Soms zijn er echt wel momenten dat ik denk; waar ben ik aan begonnen? Maar als ik dan kijk naar de prachtige omgeving en zie hoe de ruïne omgetoverd wordt tot een schitterende Lodge dan krijg ik weer de energie om vol voor mijn droom te gaan. Ik ben ook intens dankbaar voor de lieve mensen om mij heen die in mij blijven geloven en mij steunen door dik en dun. Zij geven mij mede kracht en opgeven is geen optie. Inmiddels heb ik ook Alet, een Nederlandse, ontmoet die net met haar man in de omgeving zijn komen wonen. Vanaf het eerste moment was er een klik en nu spreken we iedere week af om iets gezelligs te doen. Tussen alle bedrijven door maken we er samen een feestje van.

Want daar draait het om in mijn leven; genieten van alle fijne en mooie dingen in het leven en ondertussen je eigen slingers ophangen.

Zo, het is weer de hoogste tijd om polshoogte in het huis te gaan nemen en ervoor te zorgen dat alles op tijd klaar is zodat mijn gasten een onvergetelijke vakantie met magische herinneringen kunnen beleven.

Liebe Grüsse,

Caroline

P.s. Je kunt Lodges Rose’s Heart al boeken hoor!