Ben je in de Tiroler Zugspitze Arena? Heb je geen last van hoogtevrees en ben je klaar voor een prachtig bergpanorama vanaf 2962 meter hoogte? En lust jij wel een Duits biertje na afloop? Dan is de ‘Gatterl’ wandeling naar de top van de majestueuze Zugspitze eentje die je absoluut niet mag overslaan! Ik praat je in dit reisverslag graag bij over mijn ervaring op deze schitterende bergtocht.
Code geel
Twee weken gelden maakte ik een rondreis door Oostenrijk, met de Tiroler Zugspitze Arena als eindpunt. Dit was kort nadat het land de stempel ‘code geel’ toegewezen kreeg, waardoor toeristen uit Nederland weer welkom waren. Met name in de tweede week, nam het aantal gele kentekens in de Arena dan ook in rap tempo toe. Ook bij thuiskomst vroeg zowat mijn hele omgeving om tips. “Als wij naar Oostenrijk gaan deze zomer. Waar moeten we dan heen?” Mijn antwoord? De Tiroler Zugspitze Arena!
Auffi of toch niet
Kijk je vanaf de Tiroolse kant naar de Zugspitze, dan kun je niet om Ehrwald heen. Het dorpje ligt namelijk direct aan de voet van de berg en is een populaire vakantiebestemming, zowel in de winter als in de zomer. Daarnaast is Ehrwald het startpunt van deze fantastische dagtour. Je kunt de bergwandeling naar de top van de Zugspitze op twee manieren lopen: je begint ofwel bij het dalstation van de Ehrwalder Almbahn, of je kiest voor het dalstation van de Tiroler Zugspitzbahn als startpunt. Het is grotendeels een kwestie van jouw voorkeur. Wil je steil bergopwaarts of steil bergafwaarts lopen?
Bergwandeling naar de top van de Zugspitze: all-inclusive
Kies je, net zoals wij, voor de Ehrwalder Almbahn als beginpunt? Dan loop je ruim 1000 hoogtemeters bergopwaarts. Begin je bij de Tiroler Zugspitzbahn? Dan loop je exact dezelfde route, maar andersom, dus grotendeels bergafwaarts. Voor welke versie je ook kiest: het uitzicht tijdens de tocht is elke stap waard. Het ‘Gatterl Wanderticket’ kost 49 euro per persoon en is inclusief drie gondelritten, de toegang tot twee verschillende musea én de busrit terug naar de het startpunt. Wij hebben flink doorgelopen en geen lange pauzes gehad, waardoor wij de wandeling in vier en een half uur hebben gedaan, in plaats van de zes uur die er normal gesproken voor staat.
Maskenpflicht in de gondel
Omdat we de tocht op een zaterdag lopen, parkeren we in alle vroegte onze auto bij het dalstation van de Ehrwalder Almbahn. Het is zo’n typisch Oostenrijkse ochtend: nevelig en ‘toch best fris’ in je korte wandelbroek. Zo’n ochtend die in alles voorspelt dat het mooi weer gaat worden, maar je af en toe verrast gaat worden met een wolkje en een buitje. Nog voordat de gondel loopt, hebben we ons ticket al binnen. De man achter de balie van de gondelbaan wijst voor de zekerheid nog even naar het bordje: Mund- und Naseschutz Pflicht. Het bordje is een effectieve reminder van de bizarre Corona-tijd waarin we leven. Het maakt mij daarentegen ook dankbaar voor het feit dat we, ondanks alles, gezond en wel in onze geliefde Oostenrijkse bergen mogen zijn.
Hurra die Gamz!
Het ticket brengt ons en de rest van de passagiers, allemaal voorzien van een mondkapje, in de gondel naar de bovengelegen Alm, waar de wandelroute officieel begint. Het eerste stuk van de route lopen we over de Max Klotz Steig. En stijgen doe je! Al vanaf de eerste meters gidsen kleine, steile paadjes ons al zigzaggend over de almen, op weg naar nog steiler gesteente, waardoor we in rap tempo op grote hoogte zijn. En dan, nog voordat het eerste uitzichtpunt überhaupt zichtbaar is, verschijnt op enkele meters voor ons al de eerste traktatie van de tour: berggemzen!
The hills are alive
We genieten van een kort onderonsje met de gemzen. Kort hierna doemt in de verte alweer het eerste uitzichtpunt op: de Brandjoch (2120m). Vanaf waar ik sta, beklimt een groep van ongeveer tien kleine miertjes de top. Een zompig, nat en glad pad brengt ons in een halfuur paar precies diezelfde top, vanaf waar het uitzicht echt waanzinnig is.
Grensovergang op grote hoogte
We lopen verder over een aangenaam vlak en licht dalend pad, wat ons door hoog alpine landschap naar de Felderjöchl (2045m) leidt. Mijn kuiten zijn het hier erg mee eens, merk ik. Dat gevoel ebt echter meteen weg als ik recht boven mij het steile, met staalkabels beveiligde pad zie, dat naar het Gatterl leidt. Als een stel berggemzen klimmen we gestaag omhoog. Ik maak graag gebruik van die staalkabels, Corona of niet. Als een heuse familie von Trapp, passeren we al klimmend de grens naar Duitsland. Paspoortcontrole is hier niet. Maar een mooiere grensovergang zul je niet snel tegenkomen.
Een levensecht schilderij
Aan deze Duitse kant van de berg, moet ik even bijkomen. Niet eens van de klim, maar vooral van het uitzicht. Waar je ook kijkt, zie je een schilderachtig samenkomen van rotsen, stenen en sneeuw, die samen het oneindige Reintal omsingelen. Daarnaast zie je vanaf dit punt de volgende etappe, over de Plattsteig, mooi liggen. Het lijkt wel alsof een voorganger de route over stenen en rotsen alvast met een witgrijs potlood voor ons heeft uitgetekend.
Het volgende doel is de Knorrhütte (2052), waarvan ik nog steeds af vraag waar deze hut zijn naam aan te danken heeft. Het zou iets met het geluid van mijn maag te maken kunnen hebben. Tijd voor wat oud Hollandsch power food! Want het komende stuk lopen we in korte tijd meer dan 500 hoogtemeters steil omhoog. Al zigzaggend nemen we stapje voor stapje afscheid van het fantastische uitzicht over het Reintal. Het begin van de Gletscherbahn, die ons uiteindelijk naar de top van de Zugspitze zal brengen, voelt daarentegen nog erg ver weg.
Enkeltje naar de maan
Dit was zonder twijfel het steilste stuk van de hele tocht. We lopen verder over de Zugspitzplatt, langs smeltende pistes. Hier merk ik pas op dat de blauwe lucht is weggevaagd door een dikke partij wolken, waardoor het lijkt alsof je op een kleurloos, maar sprookjesachtig maanlandschap loopt. En dan, na in totaal vier en een half uur gewandeld te hebben, piept het bergstation van de Bayerischen Gletscherbahn linksboven voorzichtig door de wolken heen. Rechtsboven, in noord-oostelijke richting, lopen tientallen miertjes dapper verder, via een steil pad, op eigen kracht naar de top van de Zugspitze. Voor dit laatste steile en technische stuk, voorzien van stalen kabels en haken, is een klettersteigset geen overbodige luxe. Dit maakt dit laatste stuk naar de top, wat nog eens anderhalf uur duurt, dan ook niet geschikt voor beginnende bergwandelaars. Eerlijk is eerlijk: ik ben maar wát blij dat het Gatterl-ticket ons in nog geen twee minuten naar precies dezelfde top brengt.
Een adembenemend bergpanorama
Eenmaal bovenop de Zugspitze, op 2962 meter hoogte, word ik overvallen door een schitterend, adembenemend panorama van wolken, zon en bergtoppen. Ondanks grote groepen mensen die komen en gaan, ben ik even alleen met duizenden jochs, gipfel en spitzen. Het is magisch, wat zich hier op bijna drie kilometer hoogte afspeelt. Zelfs de gezichtsmaskers hebben dit keer geen enkel effect op mij. Pas als het dikke pak wolken ook eindelijk het maanlandschap van de Zugspitzplatt heeft overgestoken en als een gordijn voor het bergtoneel schuift, kom ik enigszins terug in de realiteit. En zoals dat zo vaak is met de mooiste momenten, ze zijn weg voordat je er erg in hebt. Laat staan dat je er een foto van hebt kunnen maken. Voor jullie zit er dus niks anders op dan het uitzicht zelf te ervaren en met eigen ogen te zien.
Met beide benen op de grond
Na het eten valt het mij op hoeveel mensen zonder wandelschoenen en het verplichte klimmateriaal de top van de Zugspitze beklimmen. Met gevaar voor eigen leven (en die van anderen) zie ik liftgangers van alle leeftijden het laatste stukje langs trappen en staalkabels twijfelend omhoog gaan, hoogstwaarschijnlijk om die ene Instagram foto te maken. Ik durf niet langer toe te kijken. We nemen afscheid van het wolkenspektakel en steken opnieuw de grens over, terug naar Tirol. In de cabine van de hypermoderne Zugspitzbahn schiet bijna 3000 meter aan Zugspitze in een razend tempo aan ons voorbij en zet de cabine ons weer met beide (verzuurde) beentjes op de grond.
Wat een dag! Maak jij wel eens zo’n lange tocht?
Wij hebben een aantal artikelen voor je geselecteerd waarin jij mogelijk ook geïnteresseerd hebt. Klik lekker door of scroll verder voor het volgende artikel, het wordt automatisch voor je ingeladen.